Göz var, kem gözlere bile nazar değdiriyor. Dil var,
gevezelere bile taş çıkartıyor. El var, cimrileri bile şok ediyor. Yüz var,
yüzsüzlere bile paye veriyor. His var şeytana bile ders veriyor. Dünya
şirazeden çıkmış. Göklere yükseliyor ahlar. Umut ağır yaralı, ahireti bekliyor
bütün davalar.
İyi ama benim de bir davam var. Şeytanla savaşım,
nefsimle kavgam var. Yoruldum, şeytan yordu beni. Yaralıyım, sırtımdan vurdu nefsim
beni. Sevgim düştü şehvet ateşine. Cismaniyette kaybettim aşkı. Kalbime kezzab
içirip, ruhumun kolunu kanadını kırdılar. Şimdi dil isyankȃr, hatta hȃl
isyankȃr.
Bir aklım kaldı, isyan ile aramda tek perde. Nasıl
kızarım kadere. Allah’tan geldi; hayır da, şer de. Bir zaman gelir, deva verir
verdiği derde. Nimet sırrı gizli; hem hayırda, hem şerde. Benim için bu büyük
bir değer. Çünkü Allah aşkı vefa ister, dua ister, gözyaşı ister, sabır ister.
Yudum yudum yudumluyorum acıyı, ekşitmeden yüzümü. Sabrın zehrini içiyorum
damla damla. Gözyaşlarım özgür artık, duayla siliyorum gözümü. Allah kuluna
bela vermez ki, belaya kulu eza eder. Kaygılarımı şükür ile dağıtıp,
korkularımı sabır ile korkutuyorum. Sabır ile yaşatıyorum özümü. Bekliyorum
isyan etmeden. Sabrediyorum…
Yine dertler buluyor beni, buluyor yeni belalar.
Bazen bedenimde dolaşıyor, bazen ruhumda acılar. Bazen bir hüzün takılıyor
ayaklarıma, sevgim bile dert oluyor, bir özlem yakıyor yüreğimi. Bazen de yalvarıyorum
dua dua, ama dileklerim gelmiyor bana. Dahası sığamıyorum içine, yoruyorum bedenimi.
Duygularım, birkaç beden büyük geliyor bana.
Her gecenin bir sabahı var. Sımsıkı sarıldım
umutlarıma. İyi de ne zaman sökecek şafak, göklere yükseldi ahım! Sabır hayra alâmet, sabrın sonudur selȃmet. Belȃya da selȃm olsun, belȃ bana kahretsin.
Şikayetçi de değilim, hiçkimseye değil kahrım. Ama yetmiyor nefsime sabrım. Herşey
Hakk’tan, herşey bir imtihan. İmtihan da zorluk da O’ndan. Sebepleri halkedeni
bulmak için, kendimi bulmam gerek. Acı geldimi cana, nefsimi yormam gerek. Dilim
Allah’ı zikrederken, kalbim Allah’a şükretmeli. Dilim tevbe ederken, kalbim
Hakk’a teslim olup tevekkül etmeli.
Bir uçurtma gibi, nefsin isteklerine karşı koya koya
yükselmeliyim ufuklara. Biz hüzün gurbetidir dünya. Yorsa da kaderin
senaryoları, çarpsa da hüzün dalgaları; beklemeliyim vuslatı. Şeytana inat,
geçmeliyim sabır denen sıratı. Şehvettir, öfkedir, kindir, nefrettir, hasettir
şeytanın okları. Aklın ve dinin gösterdiği yolda sabit durursam, duygularım
dengeyi bulur. İfrat ve tefritten kurtulup ölçülü olur. Şeytan defolur, nefsim
hapsolur, ruhum yol bulur.
Her dert büyür, her dert ölür. Dertleri yaratan
Allah, elbette beni de görür. Kusursuzdur O’nun sanatı. Zerreler de kürreler de
hatasız yürür. Adaletle, düzenle, intizamla yaratmış tüm ȃlemi. Hayrı şer, şer
olanı hayır sansam da, kusursuz bir kanun işliyor tüm kainatta: Kaza, kader ve
atȃ.
Acizlik içinde günahkȃrım, fakirlik içinde isyankȃrım.
Çaresizlik içinde perişanım. Affet beni Rabb’im! Çok pişmanım. Felȃh sendedir Allah’ım, silȃh
sende. Kalem senindir Allah’ım, razıdır kalbim takdirine. Güveniyorum Sen’in
adaletine. Kocaman bir eyvallah, tüm verdiklerine. Asıl sabreden Sen’sin
Rabb’im, acıyorum kendime. İbadetlerim çok cılız, bir de zulmetmişim nefsime. Sen
kimseye ağır yük yüklemezsin. Sen kimseyi hakir görmezsin. Senin rahmet
deryandan bir tek damla lütfet şu kuluna. Bir tek damla kȃfi gelir bana. Senin
adaletine itimat, benim çaresizliğime çare. Ne olur
Allah’ım yalvarıyorum sana.
Gönlümde olanı hakkımda hayırlı eyle.
Hakkımda hayırlı olanı gönlüme razı eyle. Ayaklarımı sabit tut, sabır dök üzerime.
Kurtar dertlerimden, deva ver.
Bir okyanus serinliği ver göğsüme.
Hasta duygularıma şifa ver.
Ferahlık ver yüreğime.
Sanata dönüştür duygularımı.
Güzellik ver hayallerime...
Yusuf Avcu, Dertlere Derman
Yorumlar
Yorum Gönder