YUSUF AVCU

“Aynada benliğini arayan, tohum gibi çatlayarak vuslata ulaşan bir yolcu…” Bir avuç dua, İki damla gözyaşı, Bir de çatlak bir ayna Ardı karanlık, önü buğulu, üstü çatlak Sen baktığın için parlak Bakışlarında sakla hayatın manası Gölgen yansıyor aynama Aynamdasın, biliyorum Ne beni, ne seni buldum ey Yar! Aynama sen bakmadın mı? Bir çocuk gibi ağlıyorum çaresiz. Toprağın sadece üstünü görüyorum. Göğün yüceleri uzak bana. Hayranım sınırları yok edişine. Kalbimi sıkıştıran ilhamlarına, sınavlarına Güçsüzüm ama acılarına talibim Senin kıyısızlığına talibim, senin dalgalarına Korkayım mı, seveyim mi bilemiyorum Kendinden kurtulmak mı, kendini bulmak mı? İsimlerine yölge olup sen olmak mı? Seni bulmak mı, yok olmak mı? Senden başka isteğim yok ki benim Neyi senin kadar istedim ki ben? Bir bakışla çatlattın aynamı Aşk ateşine beni sen atmadın mı? Eşiğine geldim, ilk adımla, ilk solukta Zihnim zehirli, aklımın sınırları sarhoş Gelgitler yaşıyorum, tufan var ruhumda Kuşattı varlığın, eridi benl...